همه یک دانه قهوه بو داده را می شناسند، اما ممکن است شما یک گیاه واقعی قهوه را نشناسید.
درختان قهوه برای حفظ انرژی و کمک به برداشت کوتاه هرس می شوند، اما می توانند تا بیش از 30 فوت (9 متر) ارتفاع رشد کنند. هر درخت پوشیده از برگ های مومی و سبز رنگ است که در مقابل یکدیگر به صورت جفت رشد می کنند. گیلاس قهوه در امتداد شاخه ها رشد می کند. از آنجا که در یک چرخه مداوم به رشد خود ادامه میدهند، دیدن گل، میوه سبز و میوه رسیده به طور همزمان روی یک درخت غیر معمول نیست.
تقریباً یک سال طول می کشد تا گیلاس پس از اولین گلدهی بالغ شود و حدود 5 سال از رشد برای رسیدن به تولید میوه کامل طول می کشد. در حالی که گیاهان قهوه می‌توانند تا 100 سال عمر کنند، معمولاً بین 7 تا 20 سالگی بیشترین بازدهی را دارند. مراقبت مناسب می‌تواند بسته به تنوع در طی سال‌ها، میزان تولید آنها را حفظ کرده و حتی افزایش دهد. یک درخت قهوه به طور متوسط سالانه 4/5 کیلوگرم گیلاس قهوه یا دانه سبز تولید می کند.
تمام قهوه های تولید شده تجاری از منطقه ای از جهان به نام کمربند قهوه است. درختان در خاک غنی، با دمای ملایم، باران مکرر و آفتاب سایه دار بهترین رشد را دارند.
منشأ قهوه به گونه‌ای از گیاهان به نام Coffea می‌رسد. در این نوع بیش از 500 قسم و 6000 گونه درخت و درختچه گرمسیری وجود دارد. کارشناسان تخمین می زنند که بین 25 تا 100 گونه گیاه قهوه وجود دارد.
این نوع برای اولین بار در قرن هجدهم توسط گیاه شناس سوئدی، کارولوس لینئوس، توصیف شد، که در سال 1753 نیز قهوه عربیکا را در گونه Plantarum خود توصیف کرد. گیاه شناسان از آن زمان بر سر طبقه بندی دقیق اختلاف نظر داشتند، زیرا گیاهان قهوه می توانند طیف گسترده ای داشته باشند. آنها می توانند از درختچه های کوچک تا درختان بلند، با برگ هایی از یک تا 40/64 سانتی متر و به رنگ هایی از بنفش یا زرد تا سبز تیره غالب باشند.
در صنعت قهوه تجاری، دو گونه مهم قهوه وجود دارد - عربیکا و روبوستا.
انواع: بوربون، تیپیکا، کاتورا، موندو نوو، تیکو، سن رامون، کوه آبی جامائیکا.
قهوه عربیکا از درختان اصلی قهوه کشف شده در اتیوپی نشات می گیرد. این درختان قهوه ای خوب، ملایم و معطر تولید می کنند و تقریباً 70 درصد از تولید قهوه در جهان را تشکیل می دهند. دانه ها صاف تر و کشیده تر از روبوستا هستند و کافئین کمتری دارند.
در بازار جهانی، قهوه عربیکا بالاترین قیمت را به همراه دارد. عربیکاهای بهتر، قهوه‌های با رشد بالا هستند ( 6610 تا 1830 متر) بالاتر از سطح دریا رشد می‌کنند، اگرچه ارتفاع مطلوب با نزدیکی به خط استوا متفاوت است.
مهمترین عامل این است که دما باید ملایم بماند، در حالت ایده آل بین 59 تا 75 درجه فارنهایت، با حدود 1 متر و 52 سانتی متر، بارندگی در سال باشد. درختان دلچسب هستند، اما یخبندان شدید آنها را می کشد.
کشت درختان عربیکا پرهزینه است زیرا زمین ایده آل، شیب دار است و دسترسی به آن دشوار است. همچنین، از آنجایی که درختان نسبت به روبوستا بیشتر در معرض بیماری هستند، نیاز به مراقبت و توجه بیشتری دارند.
بیشتر روبوستای جهان در آفریقای مرکزی و غربی، بخش‌هایی از آسیای جنوب شرقی از جمله اندونزی و ویتنام و در برزیل رشد می‌کند. تولید روبوستا در حال افزایش است، اگرچه تنها حدود 30 درصد از بازار جهانی را به خود اختصاص داده است.
روبوستا در درجه اول در مخلوط و برای قهوه های فوری استفاده می شود. خود دانه روبوستا کمی گردتر و کوچکتر از دانه عربیکا است.
درخت روبوستا مقاوم‌تر به بیماری‌ها و انگل‌ها است که کشت آن را آسان‌تر و ارزان‌تر می‌کند. همچنین این مزیت را دارد که می‌تواند در آب وهوای گرم‌تر مقاومت کند و دمای ثابت بین ۷۵ تا ۸۵ درجه فارنهایت را ترجیح می‌دهد که به آن امکان می‌دهد در ارتفاعات بسیار پایین‌تری نسبت به عربیکا رشد کند.
به حدود 1 متر و 52 سانتی متر بارندگی در سال نیاز دارد و نمی تواند یخبندان را تحمل کند. در مقایسه با عربیکا، دانه‌های روبوستا قهوه‌ای تولید می‌کنند که طعم متمایزی دارد و حدود 50 تا 60 درصد کافئین بیشتری دارد.
دانه هایی که دم می کنید در واقع دانه های فرآوری شده و برشته شده یک میوه هستند که به آن گیلاس قهوه می گویند.
پوست بیرونی گیلاس قهوه اگزوکارپ نامیده می شود. در زیر آن مزوکارپ ، یک لایه نازک از پالپ، و به دنبال آن یک لایه لزج به نام پارانشیم قرار دارد. خود لوبیاها در یک پاکت کاغذ مانند به نام اندوکارپ پوشیده شده اند که بیشتر به آن پوسته می گویند.
داخل پوسته، کنار هم، دو لوبیا شکل که هر کدام به طور جداگانه توسط یک غشای نازک دیگر پوشیده شده است. نام بیولوژیکی پوست این دانه اسپرمودرم است ، اما در تجارت قهوه به طور کلی به آن پوست نقره ای می گویند .
در حدود 5 درصد از قهوه جهان، تنها یک دانه در داخل گیلاس وجود دارد. به آن Peaberry (یا کاراکول یا "حلزون" در اسپانیایی) می گویند و این یک جهش طبیعی است. برخی از مردم بر این باورند که گیلاس های قهوه در واقع شیرین تر و خوش طعم تر از لوبیاهای قهوه هستند، بنابراین گاهی اوقات آنها را به صورت دستی برای فروش ویژه دسته بندی می کنند.
