در مقاله قبلی به نام " داروخانه ای به نام سیب (۱) " به بررسی بعضی از خواص درمانی این هدیه ی الهی پرداختیم و فواید دیگر آن را را در این مقاله ادامه می دهیم.
جهت معالجه ی سرماخوردگی به مدت سه روز سیب را رنده کرده و میل نمایید و در این مدت غیر از چای کمرنگ چیزی ننوشید، مگر شربت تهیه شده از سیب. (دستور آن در انتهای مطالب قرار داده خواهد شد.)
سیب برای گوش درد، تنگی نفس، سرفه، ترشح برونشها و گرفتگی صدا نیز مفید است.
برای درمان بواسیر و پرخونی مغز و تصلب شرائین مصرف سیب، مخصوصا بصورت پخته اثر شفابخش دارد.
برای بیماری های دستگاه ادراری (کلیه و مثانه )، جوشانده ی پوست خشک شده ی سیب مناسب است. این جوشانده ادرار را زیاد می کند، رنگ آن را روشن می کند و در عین حال اعمال دستگاه گوارش را نیز تنظیم می کند.
اگر این ورم در فردی دیده شود چه کودک باشد و یا یک فرد بالغ درمان بدین صورت است :
150 تا 500 گرم پوره ی سیب را دو شبانه روز در ۵ نوبت مصرف کنند و در این مدت غذای دیگری استفاده ننمایند. فقط در صورت تشنگی شدید، کمی چای شیرین شده بنوشند و از روز سوم تدریجا با خوردن مقدار کمی از غذاهای ابپز یا کبابی آرام آرام از این رژیم خارج شوند.
برگ درخت سیب دارای ترکیبی به نام ایزوفلوریدزین است. این ماده اثر تب بر، ضد رماتیسم، ضد التهاب کلیه و مثانه دارد. برای درمان این بیماری ها، ۱۲۰ گرم برگ درخت سیب را در مقدار یک لیتر اب دم کرده یا بجوشانید و بتدریج در طی ۲۴ ساعت با کمی شکر شیرین نموده و میل نمائید.
اگر پوست درخت سیب را پس از قطع شاخه ها جدا نموده و در سایه خشک نمایید، اثر درمانی دارد. پوست شاخه های درخت سیب دارای ماده ای به نام فلوریدزین می باشد. این ماده بر اثر هیدرولیز، تولید گلوکز و فلورتین می کند که فلورتین اثر تب بر دارد. علاوه بر این، پوست درخت سیب اثر قابض دارد و بسیار مقوی است. لذا دم کرده یا جوشانده ی ۱۲۰ گرم پوست درخت سیب برای رفع اسهال مفید است. مقدار ادرار را زیاد می کند و بدن را تقویت می نماید.
آب سیب برای تقویت قلب و ایجاد نشاط، تقویت معده، کبد، دفع وسواس و سموم بدن مخصوصا سم عقرب مفید است. آب سیب شیرین رسیده نشاط آور است.
۴ عدد سیب را با پوست قطعه قطعه نمایید و با یک مشت کشمش و ۱۵ گرم عناب بدون دانه و یک لیتر آب یک ساعت بجوشانید تا به قوام اید و شربتی غلیظ شود.
